Geacht team TCN,
Afgelopen 1 juni kon ik mij om half 8 melden voor de narcose behandeling. Na enige tijd te hebben overleefd met een tijdelijk brug, zou nu de definitieve brug geplaatst worden door Michael Vlaanderen.
In een eerder stadium mocht ik al kennismaken met de anesthesist Mustafa Albayrak. Dat op zich heb ik ervaren als een klein feestje. Zo betrokken, zo vriendelijk en direct heel vertrouwd, dat de hernieuwde kennismaking vlak voor de narcose óók weer zeer prettig was. “ik ga heel goed voor je zorgen” waren de laatste woorden toen ik in slaap werd gebracht.
Daarmee was niets teveel gezegd, anderhalf uur later was ik bijgekomen alsof er niets gebeurd was!
Geen keelpijn, geen bloedneus en geen enkele napijn.
Ik dacht, dat komt straks misschien nog wel als ik thuis ben… Na een kort hazenslaapje thuis, werd ik rond 11 uur wakker. Verbaasd…! Geen enkel pijntje, helemaal niets! Ik zou bij wijze van spreken al direct weer aan het werk gekund, maar het was mooi weder, dus ik ben wat aan het rommelen geslagen. Het werd nog een mooie dag, zonder enig ongemak!!!
Dit was mijn 3e (dacht ik) ervaring met een narcose behandeling en ik kan niet anders dan concluderen dat ik heel blij ben met dat advies van Michael Vlaanderen. Het is op geen enkele manier belastend, de mensenvan de anesthesie zijn buitengewoon vriendelijk en het herstellen na de behandeling gaat erg snel. Snellerdan als hierboven beschreven, kan dus eigenlijk niet..!
Ik vind het een unieke service, uitgevoerd door een TCN topteam!
Beste lezer,
Als kind overkwam mij het fenomeen in de jaren 50, de schooltandarts… U weet dat vast nog wel: een grote witte bus op het schoolplein en per klas in de rij buiten wachten tot je de bus in mocht.. (moest!)
Het werd een slachtpartij met huilende kinderen en het gevolg: voorgoed angst voor de tandarts! Maar een mens moet ook eens wat geluk hebben en ik kwam in contact met Michael Vlaanderen. Michael begreep de angst en stelde mij ooit voor (ik denk als één van de eersten) de volledige narcose te ondergaan en dat leek mij een uitstekend idee. Er was nogal wat reparatiewerk met o.a. een wortelkanaal klusje etc. en ik heb dat ondergaan. Het was werkelijk fantastisch; ik had geen last van Michael :-)) en hij kon lekker doorwerken. Nauwelijks tot geen napijn door de juiste pijnstillers en ik kon de volgende dag weer gewoon aan het werk.
Afgelopen augustus was er toch weer een nieuwe klus met een bruggetje bouwen en wat ander opknapwerk, dus ik ben wederom met goede moed en zonder angst geweest. De ontvangst is zoals altijd heel prettig en ik was binnen enkele ogenblikken weer onder zeil. Het resultaat was echt heel erg goed en ook hier weer nagenoeg geen last achteraf. Ook van de narcose achteraf geen enkele last en dit keer was ik zelfs diezelfde dag alweer het heertje…!
De behandeling, het vakmanschap, de werkwijze en het personeel bij TCN verdienen een grote pluim!
Grote of lastige behandeling? Kies maar voor de narcose, het is een uitkomst!
“Waar heb ik mij nou eigenlijk zo druk om gemaakt?”
Met het vooruitzicht van een behandeling die 2 – 2 ½ uur zou kunnen gaan duren. Wil ik graag Nico Kamphorst & assistente complimenteren met het feit dat ze “mijn donkere wolken” tijdens de Behandeling als sneeuw voor de zon liet verdwijnen. Niet dat ik geen vertrouwen heb in de behandeling, maar om een of andere reden zie ik altijd enorm Op tegen deze chirurgische ingrepen. Het eindresultaat mag er zijn, ontsteking weg, tanden gered, de Ingreep duurde “Slechts” 1 ¾ uur en bovendien heb ik geen pijnstillers nodig gehad. Waar heb ik mij nou eigenlijk zo druk om gemaakt? Nico en assistente nogmaals bedankt !!
Met vriendelijke groet,
Pieter Nederveen
KUNSTWERKJE
Dag mevrouw Schipper,
Hartelijk dank voor de prachtige renovatie van mijn boventanden! Het is mooier geworden dan ik had durven hopen en ik hoef gelukkig niet alleen maar soep te eten, maar ik kan er ook harde broodjes mee bijten. De “bewegelijke”, gedraaide tand zit keurig recht en muurvast, de afgevijlde en aangebreide tanden zijn zó mooi rondgeslepen dat ik er met plezier met de tong langs kan gaan. Het geheel is vederlicht, zodat ik niet voel dat er een heel bouwwerk is verrezen en zelfs het spleetje tussen de twee middelste tanden zit weer precies in het midden! U hebt er een KUNSTWERKJE van gemaakt en daar ben ik erg blij mee. Hartelijke groeten en tot ziens in maart 2010.
Gerrie Vlaswinkel
Verhaal van een patiënt over hoe het vroeger bij de tandarts was….
Hallo Michael,
Mooi stukje van de week in de krant. Wij hadden vroeger in Alkmaar ook een angst-tandarts, maar dan eentje waar je echt bang van werd. Als je naar Mejuffrouw M.A.J. Kamphuis in het Kennemerpark moest dan ging dat meestal als volgt: Als je de eerste patient van die dag wilde zijn dan moest je ruim voor 7 uur ’ s ochtends bij haar op de stoep staan. Als je pech had dan stonden er al een paar mensen te wachten.. Om 8 uur deed ze de deur open en dan ging je met, inmiddels, zo’ n man of 20 naar binnen. Degenen die vooraan stonden konden zitten, en die als laatste naar binnen kwamen konden nog een uurtje staan. Tegelijkertijd bij het naar binnengaan deed ze de kachel aan. Iedereen hield in de winter dus ook z’n jas aan en er hing altijd een ‘ speciale lucht’ . De stoelen, ze had 3 goede stoelen de rest was troep, waarop je kon gaan zitten, hadden de meest merkwaardige vormen en zaten voor geen meter. Ze waren allemaal verschillend van vorm en soms was het zelfs beter om te blijven staan. Het spreekuur begon om half negen en vanaf half tien werden de particuliere patiënten, die in de gang moesten wachten, met voorrang behandeld. Zo gebeurde het wel dat je pas tegen twaalven aan de beurt was. Erg vond ik dat meestal niet want als je binnen kwam dan wierp ze altijd meteen al een vernietigende blik op je. In haar ogen kon je dan lezen: ‘ nog een paar jaar en dan scheur ik ze er allemaal uit’. Op de schoorsteen mantel had ze een tegeltje staan waarop stond: ‘ het blijkt meest dat veel vrees onnodig is geweest’ In een goede bui heeft ze mij een keer verteld dat ze dat tegeltje gehad heeft van haar voorganger. Vanuit de stoel keek je uit op een tuin waar 1 boom in stond en verder niets. Bij voorkeur begon ze met ‘ grof’ te boren en ze mompelde altijd iets naar de secretaresse van : oh,oh, oh wat is het weer slecht, superieur dexta of zoiets of inferieur. Als ze klaar was met boren keek ze je weer met die vernietigende blik aan. Ze liet je zitten met je mond vol watten en andere rommel en dan ging ze op een ambachtelijke manier amalgaam maken. Als je klaar was kreeg je, vreemd genoeg, altijd een hand met vieze snoepjes mee. Waarschijnlijk klantenbinding. Kortom een echte angst- tandarts, om bang van te zijn.
TCN is kiezen voor kwaliteit!
Maak kennis met de familie tandarts van Nederland.
